outrage (v,n) = စိတ္ဆိုးေစသည္၊ စိတ္ဆိုးျခင္း။
contempt (n) = အထင္ေသးျခင္း။
betray (v) = သစၥာေဖာက္သည္။
betrayal (n) = သစၥာေဖာက္ျခင္း။
deserve (v) = ထိုက္တန္သည္။
accursed (adj:) = ယုတ္ညံ့ေသာ။
taunt (v) = မခံခ်င္ေအာင္စသည္။
sanctified (adj:) = ျမင့္ျမတ္ေသာ။
attend (v) = က်ေရာက္သည္။
Vocabulary မွတ္စု (၁)
(0)
Thousands homeless in Myanmar floods
Flooding in Bago district, some 50 kilometers north-east of Yangon. Thousands of families. Thousands of people were left homeless after floods swept through central Myanmar, washing out bridges, closing schools and forcing a suspension in rail service, state media said Monday(AFP/File/Khin Maung Win)
INTERVIEW - U.N. sees Myanmar making progress towards democracy
By Reuters
Thursday July 12, 07:05 PM
By Y.P. Rajesh
NEW DEL
HI (Reuters) - Myanmar's military junta is taking slow but positive steps towards democracy and development and an Asian consensus is building to push Yangon further in that direction, a top U.N. envoy said on Thursday.
Ibrahim Gambari, U.N. Secretary-General Ban Ki-moon's Special Adviser on Myanmar, was speaking during a two-day visit to India, his second stop on a three-nation tour aimed at bolstering that consensus.
He also plans to visit the Southeast Asian nation in September to encourage the new "openness and cooperation" of the military regime.
The military, which has ruled the impoverished country in some form or other since 1962, had agreed to reconvene a National Convention for the last time next week to finish drafting a new constitution as part of a seven-stage roadmap to democracy, he said.
Yangon had also received several international representatives to help tackle diseases, humanitarian crises, and armed conflict and reached agreement with the International Labour Organization to fight child labour.
"The best approach ... is to combine, to recognise progress where it has been made and to encourage them to move further along the lines of democratisation and respect for human rights," Gambari told Reuters in an interview.
Asian giants China and India, as two neighbours who have close links with Myanmar, have a key role to play in this effort, he said.
"I don't know whether pressure is the right word, but certainly to encourage," Gambari said after talks with Indian Foreign Secretary Shivshankar Menon.
"We urge them to encourage the authorities in Myanmar to build on the positive steps they are making ... send positive messages to reinforce those tentative steps."
HIGH STAKES
Western capitals, led by Washington, have consistently pressured Myanmar, formerly Burma, on political reform and to release political prisoners, including democracy icon and Nobel laureate Aung San Suu Kyi.
Critics call the plan of the generals to draft a new constitution and eventually hold elections a sham aimed at entrenching military control over Myanmar's 54 million people.
Sanctions imposed by the West have had little effect, with some pro-democracy activists blaming China and India for the failure of efforts to isolate the military regime.
Beijing has been a long-time supporter of Yangon, selling it arms worth millions of dollars, helping it upgrade its naval facilities, buying large amounts of timber and minerals and exploring energy projects there.
New Delhi has been a late entrant into the regional diplomatic game.
It initially supported Suu Kyi's National League for Democracy in the early 1990s, but changed strategy to court the military regime in what some analysts say was an attempt to counter China.
It has invested in developing ports, building roads and railways and is also competing with Beijing for Myanmar's oil and gas reserves. Besides, Yangon is also helping New Delhi fight militants across the border in India's troubled northeast.
Gambari arrived in New Delhi after talks in Beijing. He flies next to Japan.
In the wake of his China visit, Beijing said Myanmar was not a threat to regional security and should be allowed to solve its own problems. But Gambari said it would be wrong to suggest his trip had not been useful.
"They see some synergy in terms of our approach, strategies ... so we intend to build on that," he said.
India's Menon was also "very, very constructive, very free, very open, very candid", he added.
"I don't see any discrepancy in terms of our approach and theirs. On the contrary, I really am encouraged by the level of understanding between us."
လိုခ်င္မိပါတယ္။
ၾကံၾကံဖန္ဖန္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလို Towel မ်ိဳးရလို႔ကေတာ့ လူအထင္ၾကီးေအာင္ကို သံုးခ်င္ပါတယ္။ ၀ယ္လို႔ရတဲ့ေနရာရွိရင္ ညႊန္းၾကေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။ (ျမန္မာျပည္မွာေနာ္)
ကူးယူသိမ္းဆည္းျခင္း
ဒီေန႔ Blog ေတြေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္းမွ http://sixfaces.blogspot.com/2006_10_01_archive.html ဒီလင့္ခ္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ Tablets ေတြႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားပါတယ္။ ၾကည္ညိဳလို႔ ကူးယူ သိမ္းဆည္းထားလိုက္တယ္။ ပိုင္ရွင္ေရ ခြင့္ျပဳေပးပါ။ (ကူးျပီးလို႔ေတာ့ တင္ထားျပီးပါျပီ)
ကၽြန္ေတာ္၏ Blog ေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူမ်ား
ကၽြန္ေတာ္ Blog ကုိ စျပီးေတြ႔မိတာ မၾကာေသးပါဘူး။ စစခ်င္းေတာ့ ရံုးလုပ္ငန္းထဲက စိတ္ပ်က္စရာ ေတြကို ေရးဖို႔ပဲ အာသီသ ရွိေနလို႔ ရင္ဖြင့္ရာေနရာတစ္ခုအျဖစ္ တင္လိုက္မိပါတယ္။ အဲဒီကေန စျပီး အျခားသူေတြေရးထားတဲ့ Blog ေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္ရင္းမွ တျဖည္းျဖည္းအားက်လာမိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာေတြေတာ္ၾကပါတယ္။ စာအေရးအသားမွာလည္းေတာ္ၾကတယ္။ Blog ကို လွပ ေအာင္မြမ္းမံတဲ့ေနရာမွာလည္း ေတာ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဒီေနရာကေန ျမန္မာ Blogger မ်ားကို စိတ္ရင္းအတိုင္း ခ်ီးက်ဴးလိုက္ပါတယ္။
ေခါင္းစဥ္ရဲ႕လိုရင္းက အခုမွပဲေရးရပါေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ Blog ေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ထုိက္ သူမ်ား မ်ားစြာပါပဲ။ ျမန္မာ Blogger မ်ားအားလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ျမင္ဆရာမ်ားပါပဲ။ ကို Saturngod ကိုေတာ့ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ Blog ဆရာလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သူရဲ႕ Blog လုပ္မယ္ စာအုပ္ရျပီးမွ ေသခ်ာလုပ္ျဖစ္လို႔ပါ။ တျခား Blog လုပ္ရန္ လမ္းညႊန္စာေတြေရးေပးတဲ့ ကိုညီလင္းဆက္၊ ကိုရန္ေအာင္၊ ကိုေမာင္လွ၊ ကိုကေဒါင္း၊ မညေလး၊ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္အားလံုးကုိ မမွတ္မိေတာ့တာ ၀န္ခံပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ Bookmarks ထဲမွ Blog ဆိုတဲ့ Folder မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၀င္ေရာက္လည္ပတ္ထားတဲ့ စာရင္းေတြကို မွတ္ထားပါတယ္။ ဒါကေတာ့ Blog အတြက္ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူ အားလံုးကို ေက်းဇူး တင္မိတာပါ။
ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဥာဏ္အလင္းကို ဖြင့္ေပးတဲ့ ကေလာင္ရွင္မ်ားကေတာ့ ကိုေစးထူး၊ ကိုကေဒါင္း၊ ကိုရန္ေအာင္၊ မႏိုင္းႏိုင္းစေန၊ မေမဒါ၀ီ၊ မလင္းလက္ၾကယ္စင္၊ ကိုမက္ထရို၊ ကိုညီလင္းဆက္၊ etc… ပါ။ (တျခားသူမ်ားလည္းပါပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ ကေလာင္ရွင္ေတြကို မွတ္မိသေလာက္ ေရးထားတာပါ။) သူတို႕ကုိေတာ့ ဒီေနရာကေန အသိေပးထားခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚက ကေလာင္ရွင္မ်ားရဲ႕ စာမ်ားကို ၾကိဳက္လြန္းလို႕ Copy လုပ္ျပီး MSWord မွာ စုေဆာင္းထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္မေတာင္းပဲ ခိုးယူတယ္လို႔ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္မသန္႔လို႔ ဒီေနရာကေန အသိေပး၀န္ခံျပီး ေနာက္လည္း ဒီလို ဆက္လုပ္မယ္ဆိုတာ ၾကိဳတင္၀န္ခံထားတာပါ။ ၾကိဳက္လို႔ ဗဟုသုတ ရလို႔ သိမ္ထားျခင္းပါ။ တျခားရည္ရြယ္ခ်က္ ဘာမွ မရွိပါဘူးဗ်ာ။
ေၾသာ္ ေမ့ခဲ့လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုိ Blog လုပ္ျဖစ္ဖို႔ရန္ အားေပးခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ညီညီလို႔ေခၚတဲ့ ညီရယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဆံုး ရင္ဖြင့္သံကို အားေပးခဲ့တဲ့ ရံုးမွ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရယ္ကို လည္းေက်းဇူးတင္မိပါတယ္ဗ်ာ။
ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္လ်က္ပါဗ်ာ။
ဖတ္ခဲ့မိေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွ အေတြးတစ္စ
လြန္ခဲ့သည့္ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္ေန႕ဟာ ဟီရိုရွီးမားေန႕ ကမၻာေျမသို႔ အဏုျမဳဗံုး ပထမဆံုးခ်ခဲ့ေသာေန႔ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔ဟာ နာဂါဆာကီျမိဳ႕သို႔ ဒုတိယေျမာက္ အဏုျမဴဗံုးခ်ခဲ့ေသာ ကမၻာ့သမိုင္း၀င္ ေန႔ၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။
၄င္း ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္ေန႕တြင္ လူကေလး little boy အမည္ေပးထားေသာ အဏုျမဴဗံုး ႏွင့္ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႕မွာေတာ့ လူ၀ၾကီး fatman ဟုအမည္ေပးထားေသာ အဏုျမဴဗံုး ႏွစ္လံုး ေၾကာင့္ဂ်ပန္ျပည္ Hiroshima ႏွင့္ Nagasaki ျမိဳ႕တို႕ ျပာပံုအတိ ျဖစ္ခဲ့ၾကရရွာသည္။
ထိုသုိ႔ လူသားတို႔ သိန္းခ်ီျပီး မရႈမလွေသေၾကပ်က္စီးျခင္းသို႕ ေရာက္ၾကရသည့္အျပင္ ၄င္းအဏုျမဴဗံုး ဒဏ္၏အက်ိဳးဆက္မ်ားေၾကာင့္ ေရာဂါေ၀ဒနာဆန္းမ်ားကိုလည္း က်န္ရစ္သူမ်ားက ဆက္လက္ ခံစားခဲ့ၾကရျပန္သည္။
ဂ်ပန္တို႕က ျပာပံုအတိျဖစ္ေနေသာ ျမိဳ႕ ၾကီးႏွစ္ျမိဳ႕ကို ၾကည့္၍ ယူက်ံဳးမရ ေျဖမဆည္ႏိုင္မႈႏွင့္ ခံစားမႈ နာၾကည္းမႈၾကီးမ်ားက တစ္မ်ိဳးသားလံုးသို႕ လႊမ္းမိုးထားေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
ဤမည္ေသာ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသားထုၾကီးအား လႊမ္းမိုးေနေသာ ခံစားမႈ နာၾကည္းမႈၾကီးကို ဂ်ပန္အဘိုးအို တစ္ဦး၏ အမွတ္မထင္ ေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ အသိတရားမ်ားရၾကကာ ဂ်ပန္တို႔၏ ေျဖမဆည္ႏိုင္ေသာ ခံစားမႈ နာၾကည္းမႈၾကီးမ်ားက တစ္မ်ိဳးသားလံုးမွာ ရုတ္ျခည္းေျပာင္းလဲလာခဲ့ ၾကရေပေတာ့သည္။
အဘိုးအိုက လူစုေ၀းေနၾကေသာ ေနရာတစ္ေနရာ၌ ဤသို႔ဆိုခဲ့သည္။ Hiroshima ကို အေမရိကန္ တို႔အဏုျမဴဗံုးခ်ခဲ့လို႔ နာၾကည္းေနရမႈထက္ Nagasaki ကို တို႔ဂ်ပန္ေတြက အဏုျမဴဗံုးခ်ခဲ့တာဟာ တစ္မ်ိဳးသားလံုးအတြက္ ပိုလို႔မခံရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာၾကည္းဖို႔ေကာင္းလွတယ္ ဟု လူပံု အလယ္၌ ဟစ္ေၾကြးေျပာဆိုေနေလေတာ့သည္။
ဒီေတာ့လူအမ်ားက အဘိုးၾကီးကို ခဲနဲ႔ေပါက္ၾက၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ဖိနပ္နဲ႔ခ်ြတ္ေပါက္ၾက၊ အခ်ိဳ႕က အရူးၾကီး ဟုဆိုကာ ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကသည္။ ဤအျခင္းအရာကို ျမင္ၾကားေနရေသာ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးက အဘိုးအိုအား လူအုပ္ၾကားမွ အတင္းဆြဲထုတ္ကာ စက္ဘီးျဖင့္တင္၍ လြတ္ရာသို႔ နင္းေျပးခဲ့ရသည္။ ေဘးလြတ္ရာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္အတြင္းသို႔ အဘိုးအိုအား ေခၚေဆာင္ကာ-
”အဘ… ဒီအခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုစကားမ်ိဳးကို ေျပာလိုက္ရတာလဲ။ တစ္မ်ိဳးသားလံုး အေမရိကန္ ကိုနာၾကည္း မုန္းတီးေနခ်ိန္မွာ အဘက အေမရိကန္တို႔က Hiroshima ကို အဏုျမဴဗံုးခ်ခဲ့တာထက္ တို႕ဂ်ပန္စစ္ေသြးၾကြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကNagasaki ကို အဏုျမဴဗံုးထပ္ခ်ခဲ့တာက ပိုလို႕ရင္နာ နာၾကည္း ဖို႕ ေကာင္းလွတယ္လို႔ သြားေျပာေတာ့ အဘကို ဘယ္သူက လက္ခံမွာလဲ။ သတ္ခ်င္ၾကမွာေပါ့ အဘရယ္။ အဘရူးေနသလား။ ဘာေၾကာင့္ ဒီစကားေတြက္ို ေျပာရတာလဲ“ ဟု ေက်ာင္းဆရာက အဘိုးအိုအား သိခ်င္ေဇာျဖင့္ ေမးလာခဲ့ရာ အဘိုးအိုမွာ ေရေႏြးတစ္ခြက္ကို ေသာက္ရင္းက-
“ေမာင္ရင္က ဘာလုပ္သလဲ“ “ေက်ာင္းဆရာပါအဘ“
“ေအး-ေက်ာင္းဆရာဆိုေတာ့ ပညာတတ္ေပါ့ကြာ။ ဟုတ္ျပီလား။ အဘေျပာျပပါ့မယ္။ တို႔ရဲ႕ Hiroshima ကို အေမရိကန္တို႔က ဗံုးခ်ခဲ့တာမွန္တယ္။
အဏုျမဴဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ Hiroshima မွာ ကေလးသူငယ္ ရင္ခြင္ပိုက္ကအစ ကိုယ္၀န္ေဆာင္အဆံုး လူေပါင္းသိန္းခ်ီလို႔ မရႈမလွ ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ၾကတာကို တို႔စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြက မ်က္ျမင္၊ တစ္ႏိုင္ငံ လံုးကလည္း မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ပဲ မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့ Hiroshima ကို အဏုျမဴဗံုးခ်ျပီး အေမရိကန္တို႔က လက္နက္ခ်ခိုင္းခဲ့တာကို တုိ႔စစ္ေသြးၾကြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြက ေခါင္းမာျပီး လက္နက္မခ်ခဲ့ၾကဘူး။ ပထမရက္ စဥ္းစားလို႔ရတယ္။ သူတို႕ စည္းေ၀းလို႔ရတယ္။ ဒုတိယေန႔မွာ အခ်ိန္မီလက္နက္ခ်လိုက္ရံုပဲေပါ့။
ဒီေတာ့ အခုဘာထူးသလဲ။ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔မွာ Nagasaki ျမိဳ႕ေပၚ ဒုတိယအဏုျမဴဗံုး ထပ္ခ် လိုက္ေတာ့မွ စစ္ေသြးၾကြေတြက လက္နက္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။
ဒီေတာ့အဘဆိုလိုတာက ပထမဗံုးဟာ အဏုျမဴပါဆိုတာကို တို႕စစ္ေသြးၾကြက သိလ်က္နဲ႔ အဲဒီ အဏုျမဴဗံုးမ်ိဳး တို႔မွာမွ မရွိတာ။ ဒီေတာ့ ဒီစစ္ကို ဆက္တိုက္ေနဖို႔လိုေသးသလား။ အဏုျမဴဗံုး သံုးေနတဲ့စစ္ကို ဆာမူရိုင္းဓားနဲ႔ တက္ခုတ္လို႔ ရႏိုင္မွာတဲ့လား။
ဒီေတာ့ တို႔စစ္ေသြးၾကြေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚ စစ္ဆင္ေရးဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြက အလြန္နိမ့္က် ေနခဲ့လို႔ အခုလို Nagasaki ျမိဳ႕ပါ ျပာပံုထပ္ျဖစ္ခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္လား။ စစ္ေသြးၾကြေတြကသာ အခ်ိန္မီ လက္နက္ခ်ခဲ့ရင္ ဒုတိယအဏုျမဴဗံုးက Nagasaki ေပၚက်လာစရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ အဘက ဒါကိုဆိုလိုတာပါ။”
အဘိုးအို၏ စကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ေက်ာင္းဆရာသည္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ႏိုင္ရံုမွလြဲ၍ ဘာမွ် ျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ေတြေ၀ေနေလေတာ့သည္။
ဒီေတာ့ အဘိုးအိုက-
“အခုျမိဳ႕ ၾကီးႏွစ္ျမိဳ႕ ျပာက်သြားခဲ့ျပၤီး အဘေမးပါရေစ။ ဒီစစ္ေသြးၾကြေတြက ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ။ ဒီနာၾကည္းျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္းေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ျပီး ေျပာေနၾကဦးမွာလား။ ေန႔စဥ္နဲ႕အမွ် သတင္းစာ၊ စာေစာင္ေတြမွာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ရဲ႕ ယူက်ံဳးမရစရာေတြ၊ အေမရိကန္တို႔ကို နာၾကည္းမႈေတြကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္ျပီး လူထုကို ခံစားမႈေတြ ေပးေနၾကမွာလား။ ဒီလို လူထုကို ခံစားမႈေတြေပးရံုနဲ႔ တို႕ အေမရိကန္ေတြကို ျပန္ႏိုင္မွာတဲ့လား”
ဒီေတာ့မွ ေက်ာင္းဆရာကလည္း ေဘးစားပြဲမွ သတင္းစာၾကီးတစ္ေစာင္ကို မ်က္ေစာင္းထိုး ၾကည့္ရင္းက-
“ဟုတ္ပါတယ္ အဘရယ္” ဟု၀န္ခံလိုက္သည္။
ဒီေတာ့မွ အဘိုးအိုက -
“တို႔တစ္မ်ိဳးသားလံုးနဲ႔ အဓိက စစ္ေသြးၾကြေတြသိထားရမွာက အခုစစ္ၾကီးကို မရႈမလွရႈံးရတာ တို႔မွာ အဆင့္ျမင့္ သိပၸံနည္းဗ်ဴဟာေတြ မရွိလို႔ဘဲ။
ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္ အဆင့္ျမင့္သိပၸံနည္းဗ်ဴဟာ ႏိုင္ငံမွာမရွိရင္ စစ္ကိုလည္း ဘယ္လိုမွ ယွဥ္ႏိုင္စရာ မရွိသလို စီးပြားေရးမွာလည္း အဆင့္ျမင့္သိပၸံနည္းဗ်ဴဟာ မရွိတဲ့ႏိုင္ငံက ဘယ္လိုမွ သူမ်ားအေရွ႕ကို မေရာက္ႏိုင္ဘဲ ယွဥ္လို႔လည္းမရႏိုင္ပါဘူးဆိုတာကို စစ္ေသြးၾကြေတြက သိဖို႕လိုပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အဘဆိုလိုခ်င္တာက တို႔ဂ်ပန္ေတြ စစ္ထက္ အဆင့္ျမင့္သိပၸံနည္းဗ်ဴဟာေတြကိုသာ ရယူဖို႔ ဦးစားေပးသင့္တယ္။ စစ္ေသြးၾကြေတြက ဒီဆာမူရိုင္းဓားကို ခါးမွာခ်ိတ္ျပီး စစ္ေသြးၾကြေနလို႕ကေတာ့ ဂ်ပန္တို႔ရဲ႕အမ်ိဳးသားေရး၊ လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေတြဟာ ေရွ႕ဆက္ေမွးမွိန္သြားဖို႔ပဲရွိတယ္ဆိုတာကို အဘေျပာခ်င္တာပါပဲ”
ဟုဆိုကာ အဘိုးအိုမွာ ေရေႏြးတစ္ခြက္ေသာက္ျပီး ေက်ာင္းဆရာေရွ႕မွ ထထြက္လို႕သြားေလေတာ့ သည္။
ေက်ာင္းဆရာသည္ အဘအား မ်က္စိတစ္ဆံုးၾကည့္ရင္းမွ အေတြးတစ္ခု၀င္လာကာ အဘေျပာသမွ် ကို ခ်က္ခ်င္းခ်ေရးျပီး ေန႔ခ်င္းပင္ ပံုႏွိပ္စက္တစ္ခုစီသြား၍ ၄င္းစာသားမ်ားကို ပံုႏွိပ္ကာ သူ႕ေက်ာင္းသားတပည့္မ်ားအား စည္းရံုး၍ လက္ကမ္းစာေစာင္မ်ားအျဖစ္ ေ၀ငွခဲ့သည္။
၄င္းလက္ကမ္းစာေစာင္မ်ားသည္ တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ပြားလာရာ ေနာက္ဆံုးစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား ဆီေရာက္ျပီး အထက္တန္းစစ္ဦးစီးအခ်ိဳ႕က ၾကီးစြာေသာ ေနာင္တ တရားရသြားခဲ့ၾကသလို အခ်ိဳ႕ စစ္ဦးစီးအထက္တန္းအရာရွိတို႔က မိမိကိုယ္မိမိ သတ္ေသခဲ့ၾကရသည္လည္း ရွိလာခဲ့သည္။
ဂ်ပန္တို႔သည္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ စစ္ထက္ အဆင့္ျမင့္သိပၸံနည္းဗ်ဴဟာမ်ားရရွိေရးကို ဦးစားေပးကာ ယေန႕ ကမၻာေပၚတြင္ အဆင့္ျမင့္သိပၸံနည္းဗ်ဴဟာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကမၻာေက်ာ္ျပီး အေမရိကန္တို႔ႏွင့္ တန္းတူရည္တူ ပခံုးခ်င္းယွဥ္ ေနႏိုင္ၾကျပီျဖစ္သလို လူမ်ိဳး၊ အမ်ိဳးသားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးတို႔၌လည္း ကမၻာ့အလယ္ ေမာ္ၾကြားလို႔ျမင့္မားေနခဲ့ၾကျပီ မဟုတ္ပါလား။
ဤသည္ကား Hiroshima ႏွင့္ Nagasaki ျမိဳ႕မ်ားသို႔ အဏုျမဴဗံုးက်ခဲ့ျပီးေနာက္ ဂ်ပန္စစ္ေသြးၾကြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား၏ အေတြးအေခၚသစ္မ်ားဆီသို႔ အခ်ိန္မီေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္ မဟုတ္ပါလား။ စစ္ကိုဦးစားေပးေနျခင္းက ႏိုင္ငံ့စီးပြားေရး၊ လူမ်ိဳးေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ျမင့္မားမႈ အတြက္ အခ်ည္းအႏွီးပင္ ျဖစ္ေနမည္ဟူေသာ အခ်က္ကို စစ္ေသြးၾကြဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားက ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။
၄င္းအထက္ပါေဆာင္းပါသည္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလထုတ္ ဂမၻီရမဂၢဇင္းမွ ဘဲလားေလဘာတီ ေရးထားေသာ “Survival Zone ဘယ္မွာျဖစ္မလဲ” ေဆာင္းပါးကို ရံုးအားခ်ိန္တြင္ မဂၢဇင္းအေဟာင္းမ်ားအားျပန္ဖတ္ျခင္းမွ ေတြ႕မိျပီး အေတြးတစ္စပြားမိ၍ နိဒါန္းထားျပီး တင္ျပလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
၄င္းေဆာင္းပါးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အဘိုးအိုေတြးမိသလို အမိႏိုင္ငံအတြက္ အေတြးတစ္ခု လွစ္ခနဲ ျဖစ္မိပါသည္။ ယခုအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ အာဏာရွင္မ်ားသည္ တစ္ခ်ိန္က ျမန္မာျပည္ၾကီး ယိုးဒယားအား ႏိုင္ဖူးသည္ ဆိုတာကိုပဲ ေျပာေျပာေနသည္။ ယခုအခါ ထိုင္းသည္ ျမန္မာျပည္ ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာ၍ ေခတ္မီတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္ေနသည္ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားျပီး ယခင္က ႏိုင္ခဲ့တာကိုပဲ စားျမံဳျပန္ျပီး မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ျပေနတာကို အေတြးအာရံုထဲ၌ ဖမ္းစားမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ဂ်ပန္စစ္ေသြးၾကြဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား အျမင္မွန္ရျပီး တိုင္းျပည္အား ျပဳျပင္မႈမ်ား၊ လူမ်ိဳးေရးစိတ္ဓါတ္မ်ား မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္အျပည့္ျဖင့္ မိမိ၏အမွားကို ျမင္ျပီး အမွန္ကိုျပဳျပင္ရဲသည့္ စိတ္ဓါတ္မ်ားသည္ ေလးစားအားက် အတုယူစရာမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။ ျမန္မာျပည္မွ တစ္ကုိယ္ေကာင္း အာဏာရွင္မ်ားလည္း မိမိတို႔၏ အမွားကိုမည္သည့္အခ်ိန္မွ ျမင္ျပီး မည္သည့္အခ်ိန္မွ ျပဳျပင္ရဲသည့္ စိတ္ဓါတ္မ်ား မည္သည့္ အခ်ိန္ေရာက္လာပါမည္လဲ။
ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ေက်ာင္းဆရာျပဳလုပ္ေသာနည္းလမ္းအတိုင္း က်ြန္ေတာ္၏ ရင္ဖြင့္ရာ blog ေလးမွတစ္ဆင့္ ဤေဆာင္းပါးေလးကို ခ်ေရးျပီး လာဖတ္ေသာ လူနည္းစုမွ ျပန္လည္ျပီး စည္းရံုး ေပးႏိုင္ပါရန္ ဆုေတာင္းလိုက္ရပါသည္ဗ်ာ။
လူသားတိုင္းအျမင္မွန္ရရွိျပီး မိမိ၏အမွားကို ျပဳျပင္ႏိုင္ရဲေသာ စိတ္ဓါတ္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
အတွေးများ
ဒီႏွစ္သၾကၤန္မွာ အျပင္မထြက္မိဘဲ အိမ္တြင္းေအာင္းေနရင္းနဲ႕ စိတ္ကူးေလးေတြတစ္ခုျပီးတစ္ခု ကြန္႔ျမဴးျဖစ္တယ္ဗ်။ ပထမေတာ့ ဘုန္းၾကီး၀တ္မလားလို႕ စဥ္းစားျဖစ္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီး၀တ္ဖို႕ စိတ္ကူးလည္းပ်က္သြားတယ္။ ဒီၾကားထဲ ရန္ကုန္မီးကလည္း လာတစ္လွည့္ ပ်က္တစ္လွည့္ဆိုေတာ့ အိပ္လိုက္ စားလိုက္ကပိုမ်ားပါတယ္။ မီးကသေဘာေကာင္းတယ္ ဆိုရမလားဘဲ သၾကၤန္တြင္းကို မီးကပိုလာမ်ားေတာ့ ဘယ္သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္ရမွန္းမသိ တင္မိျပန္ေရာ။ ေက်းဇူးတင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးပါ။ တကယ္ေတာ့ မတင္ျဖစ္ပါဘူး။
သၾကၤန္မိုးကလည္း ရြာမလုိ လုပ္လိုက္ မိုးေလးအံု႔လိုက္ တစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္က်လိုက္ ျပန္တိတ္သြားလိုက္နဲ႕ ပိေတာက္ကို ေမွ်ာ္ရတာလဲ ရင္ေမာရပါတယ္။ သၾကၤန္တြင္းမွာေတာ့ ပိေတာက္ကို ေမွ်ာ္မိတာ ၀န္ခံခ်င္တယ္။ သၾကၤန္တြင္းမွာ ပိေတာက္ ပြင့္တာကို ျမင္ခ်င္တယ္။ ပိေတာက္နဲ႕ သၾကၤန္အရမ္းလိုက္ဖက္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ေ၀မွ်ခ်င္တယ္။ သၾကၤန္ျပီးမွေတာ့ ပိေတက္မပြင့္ေစခ်င္ဘူးဗ်ာ။ သၾကၤန္မတိုင္ခင္လည္းမပြင့္ေစခ်င္ဘူး။ ဘာမွန္းကိုမသိဘူး သၾကၤန္တြင္းမွာပဲ ပြင့္တာကိုၾကိဳက္ပါတယ္။
ေၾသာ္… ဘာပဲေျပာေျပာ တစ္ႏွစ္ေတာ့ကုန္ျပန္ျပီ။ အသက္လည္း တစ္ႏွစ္ေတာ့ၾကီးျပန္ျပီ။ ကုန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြမွာ ဘာေတြလုပ္ခဲ့မိသလဲ။ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဘာမွလည္း မဟုတ္လွဘူး။ ေရာက္လာမယ့္ ႏွစ္သစ္မွာေရာ ဘာေတြလုပ္လို႕ ဘာေတြတိုးတက္လာမလဲ ေၾသာ္… မွန္းဆရခက္လွခ်ည့္။ ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀းတဲ့ ဒီေခတ္ဒီအေျခအေနမွာ ကိုယ့္အိပ္မက္ေတာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္မရွိပါလားေနာ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ေတာ့လုပ္ေနပါတယ္ ေလွာ္ရင္းနဲ႔ နစ္ေနမိတယ္ဗ်ာ။ ဒီဘ၀ ဒီသံသရာကေန ရုန္းထြက္ခ်င္မိတယ္။ လူသားအားလံုး အျမင္မွန္ရျပီး အားလံုးညီညြတ္ ေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။
လူတိုင္း လူတိုင္းက ဘ၀အေမာကို တရားေရေအးနဲ႔တိုက္ေဆးေနၾကတယ္။ ဗမာေတြမွာ ဘာလို႔မ်ား သီးခံစိတ္ေတြ မ်ားျပားေနရတာလဲ။ စား၀တ္ေနေရးအခက္အခဲေၾကာင့္ပဲလို႔ သံုးသပ္မိျပန္တယ္။ မိမိရဲ႕ ထမင္းအိုးကြဲမယ့္ကိစၥရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အေတြးေတြအမ်ားၾကီးပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္းလည္း အပါအ၀င္ေပါ့။ ဒီအားနည္း ခ်က္ကပဲ ခ်ယ္လွယ္သူရဲ႕ အားသာခ်က္နဲ႕ အသံုးခ်လက္နက္တစ္ခုမ်ား ျဖစ္ေနသလား။
လူငယ္ေတြဆိုတာ ေနာင္တစ္ေခတ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ပါဆိုတာ တစ္ကမၻာလံုး လက္ခံပါတယ္။ အခုအသက္ၾကီးသြားတဲ့ လူၾကီးေတြေနရာမွာ လက္ရွိလူငယ္ေတြ အစားထိုး၀င္ေရာက္လာမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုအစားထိုး၀င္ေရာက္လာမယ့္ လူငယ္ေတြကို လက္ရွိလူၾကီးမ်ားက တြဲေခၚရမယ္။ ေဖးမသင့္တာေဖးမျပီး လူငယ္မ်ား၏ ေကာင္းေသာ အျမင္မ်ားကို လက္ခံသင့္တာလက္ခံျပီး ျပဳျပင္သင့္တာျပဳျပင္ရမယ္။ လူငယ္ေလးေတြ တိုးတက္ေအာင္ အဆင့္ျမွင့္တင္ေပးရမယ္။ အခုေတာ့ဗ်ာ မဟန္လွပါဘူး။ ပညာေရးစနစ္ဆိုတာလည္း စမ္းသပ္ဆဲအဆင့္ ဒီတစ္ႏွစ္မေကာင္း ေနာက္တစ္ႏွစ္ တစ္ျခားဟာေျပာင္း၊ ထင္တိုင္းလုပ္ ပညာေရးပါလား။ အေရအတြက္ေတာ့တိုးလာပါတယ္။ ျမွင့္တင္ပါတယ္ အရည္အခ်င္း မဟုတ္ဘူး အေရအတြက္ျဖစ္ေနတယ္။ ေန႔မအား ညမနား အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါတယ္ အေဆာက္အအံုမ်ားပါလား။ တိုင္းျပည္တြင္းက လူငယ္မ်ား ျပည္ပထြက္သြားေတာ့ ေျပာခ်င္ျပန္တယ္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္မရွိလို႔တဲ့။ ေျပာတဲ့လူအသိုင္းအ၀ိုင္းကိုယ္တိုင္ကေရာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ အျပည့္အ၀ ဆိုတာ ရွိပါသလား။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆိုတာဘာလဲဆိုတာေရာ ဂဃနဏ သိပါရဲ႕လား လို႔ျပန္ေမးခ်င္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္မ်ား ကိုတိုက္တြန္းခ်င္တယ္။ မိမိဘာသာ Self Study လုပ္မွပဲ မိမိရဲ႕ ညာဏ္အလင္းကို ဖြင့္ႏိုင္ပါမယ္။ လက္လွမ္းမီရာ စာေပမ်ားကို ဖတ္ရႈစဥ္းစားေတြးေတာၾကပါ။ မဟုတ္တဲ့ဘက္မွာ အားမသာဘဲ မွန္ေသာလမ္းကို ေျဖာင့္မွန္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းမိပါတယ္ဗ်ာ။
၂၉-၄-၂၀၀၇ နံက္ ၁၀နာရီ ၄၆ မိနစ္ နာရီ
သၾကၤန္လည္း ျပီးေရာ မီးက ပ်က္လိုက္တာ ၂ ရက္လာျပီးမွ ၁ ရက္ပဲ လာပါေတာ့တယ္။ ရာသီဥတုကလည္း ပူလိုက္ တာဆိုတာ ေနစရာေနရာေတာင္ မရွိပါဘူး။ ေၾသာ္ … အရမ္းကို ဖြံ႕ ျဖိဳးတိုးတက္ေနတဲ့ ေရႊတိုင္းျပည္ၾကီးပါလား။ ေရွ႕ ၃၀ ရက္ေန႕ဆိုရင္ ကဆုန္ေညာင္ေရသြန္းပြဲေန႕ပါလား။ မနက္ျဖန္ေတာ့ မိုးမ်ားမ်ားရြာေအာင္ ေအးခ်မ္းေအာင္ ကဆုန္ေညာင္ေရ မ်ားမ်ားသြန္းေလာင္းမွ ျဖစ္မယ္လို႔ စဥ္းစားထားမိတယ္။
လုပ္ငန္းခြင္မွ ရင္ေမာစရာမ်ား ႏွင့္ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ား
ကၽြန္ေတာ္၏ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွ ၾကံဳေတြ႔ရေသာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ဘဲ ဘယ္ကစေရးရမွန္း မသိတာနဲ႔ မေရးျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာလွျပီ။ ယခုေတာ့ စိတ္ထဲရွိသလုိ ေရးခ်င္စိတ္ကလည္း တြန္းအားေပးျဖစ္ေသာ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ေရးလိုက္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို မိမိအျမင္တစ္ခုတည္းျဖင့္ တင္ျပထားပါသည္။ မွန္လွ်င္လည္း မွန္မည္ မွားလွ်င္လည္းမွားမည္ ကၽြန္ေတာ္၏ သံုးသပ္ခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္အျမင္အရ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုမွာ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အလုပ္လုပ္ကိုင္တာ အေကာင္းဆံုးဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ဥပမာ- ဆရာ၀န္ကလည္း ဆရာ၀န္အလုပ္ေပါ့၊ ဆရာ၀န္က ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ထဲ လာလုပ္လွ်င္ သူဘာလုပ္မည္နည္း။ ၄င္းေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေကာ တိုးတက္ ပါမည္လား။ အလုပ္ျဖစ္ပါမည္လား။ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေအာင္ျမင္ပါမည္လား။ ေဆးသာ ကုတတ္ေသာဆရာ၀န္က အိမ္တစ္လံုးကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါမည္လား။
ထိုနည္းတူ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွ သူမ်ားကလည္း စာေရးစာခ်ီႏွင့္ ဦးေဏွာက္အသံုးျပဳလုပ္ကိုင္ေနရသည့္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ကူးေျပာင္းလုပ္ကိုင္လွ်င္ ၄င္းတို႔ လုပ္ႏိုင္ပါမည္လား။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ စီမံခန္႔ ခြဲေရးအပိုင္းေတာ့ လုပ္ႏိုင္မည္။ ဒါေတာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ပံု နည္းစနစ္မွန္ကန္မွပင္လွ်င္ ေအာင္ျမင္စြာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ေအာက္ေျခကလည္း စိတ္ဆင္းရဲ၊ မတတ္သာလို႔ ငံု႔ခံ လိုရာခရီးမေပါက္မည္ ျဖစ္ေပမည္။
ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္ လုပ္ငန္းခြင္တိုင္း၌ ခ်က္ခ်င္းဆိုေသာ စကားရပ္သည္ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနေပသည္။ ခ်က္ခ်င္း၊ အျမန္၊ ဆိုတာသည္ သူေနရာႏွင့္သူ ခ်က္ခ်င္းတာ ေကာင္းပါသည္။ ဦးေဏွာက္ကို အေျခတည္ျပီး ေရးရသားရေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသည္မွာ အမွားမ်ားစြာပါႏိုင္သည္။ ေအာက္လက္ငယ္သားမ်ားကို Brain Storming လုပ္ခ်င္ပါက ထိုသူမ်ားကို ေလ့က်င့္ေပးထားရမည္။ အခ်ိန္တစ္ခုေပး၍ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ထားရမည္ဟု ထင္ပါသည္။ ထိုသူမ်ားကို Brain Storming လုပ္ႏိုင္ ေအာင္ စြမ္းရည္ျပည့္၀မွဳ တိုးတက္မွဳကို စီမံခန္႔ခြဲထားႏိုင္ရေပမည္။
သို႔ေသာ္ ယေန႔အခါတြင္ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကို Brain Storming လည္းလုပ္ခ်င္သည္။ မည္သို႔ မည္ပံု ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရမည္ဆိုသည္ကိုလည္း နားမလည္ၾကေပေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ေက်ာက္ခဲကို ေရညွစ္ရင္ေတာင္ ေရထြက္လာပါဦးမည္။ လူ႔ဦးေဏွာက္ကို ညွစ္ထုတ္ပါက ခ်က္ခ်င္းႏွင့္တန္ေသာ အရည္အေသြးပဲ ထြက္လာမည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က လုပ္ငန္းခြင္တြင္ သူ႔စည္းကမ္းႏွင့္သူ လုပ္ကိုင္ျပီး သတင္းကို အတိအက် တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ေပးမွသာ လုပ္ငန္းခြင္ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိႏိုင္ေပမည္။ လုပ္ငန္းခြင္ စည္းလံုးညီညြတ္မွသာ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ တက္ညီလက္ညီ လုပ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။
ဥပမာျပရေသာ္ မိမိရရွိထားေသာ သတင္းတစ္ခုကို (သို႔မဟုတ္) မိမိအားအထက္လူၾကီးမွ ခိုင္းလိုက္ ေသာကိစၥတစ္ခုကို မိမိမွ အျခားသူတစ္ဦးအား ျပန္လည္၍ခိုင္းေစပါက အထက္လူၾကီး ေျပာလိုက္ေသာ စကားကို အတိအက် ျပန္လည္ျပီး အျခားသူ (ထပ္မံခိုင္းေစမည့္သူ)အား ေျပာရေပမည္။ တျခား မသမာေသာစိတ္ကူးတစ္ခုျဖင့္ အေရးၾကီးေသာ အခ်က္ေလးတစ္ခုကို မိမိအတြက္ခ်န္ျပီး ထပ္မံေစခိုင္းလိုက္ေသာ လူကို ျပန္လည္ခိုင္းေစျပီး ရရွိလာေသာရလာဒ္ကို မိမိက အစအဆံုးလုပ္သေယာင္ျပဳ၍ လူၾကီးထံ မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရျပန္လည္တင္ျပပါက ၄င္းသူသည္ အမ်ား၏ ရြံ႕ေၾကာက္ျဖစ္ကာ ေရရွည္တည္တံ့မည္ မဟုတ္ေပ။
သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္လက္ရွိ ျမင္ရသေလာက္ေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္တိုင္း အထက္ပါကိစၥရပ္မ်ားလို လုပ္ကိုင္ေသာ လူစားမ်ိဳးမ်ားကို မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းေနရေသာ လက္ေအာက္ခံ ၀န္ထမ္းအမ်ားအျပားရွိေနေၾကာင္း ျမင္မိပါသည္။ ထိုအက်င့္ဆိုးကို တစ္ဦးခ်င္း စာနာ နားလည္စိတ္ျဖင့္ ေျဖရွင္းမွ ရမည္လား။ မည္သည့္နည ္းလမ္းျဖင့္ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ရပါမည္လဲ။
Stepping Stone ျဖစ္ေနရေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားဘ၀ကိုလည္း ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးခ်င္ပါသည္။ Stepping Stone ကိစၥ မေဆြးေႏြးခင္ အရာရွိေလာင္းေရြးခ်ယ္သည့္ စနစ္ဆိုးကိုလည္း တစ္ပါတည္း ေဆြးေႏြးခ်င္ပါသည္။ ယေန႔အခါ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္ေသာ စီမံခန္႔ခြဲမည့္သူ၊ ဦးေဆာင္မည့္သူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေသာမူမွာ အမွန္တကယ္ ပညာတတ္ေသာ၊ လုပ္ငန္းခြင္ အရည္အခ်င္းရွိေသာ၊ တီထြင္ၾကံဆႏိုင္ေသာ၊ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ထက္ျမက္ေသာ လူငယ္မ်ားသည္ ေရြးခ်ယ္ေသာ စာရင္းထဲမပါ၀င္ဘဲ လူတစ္စု၏ ေတာ္ေသာလူမ်ား ကိုဘဲ ေရြးခ်ယ္ေသာ မူဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္ေသာ လူတစ္စု၏ ေတာ္ေသာလူမ်ား ဆိုေသာ ေ၀ါဟာရကို စာဖတ္သူမ်ား အာရံုဖမ္းစားမိမည္ ထင္ပါတယ္။ ၄င္းအက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ စကားၾကီးစကားက်ယ္ေျပာရလွ်င္ေတာ့ တိုင္းျပည္၏ တိုးတက္မႈမွာ တစထက္တစ တိုးတက္မႈျမွားသည္ ျပန္လည္ျပီး က်ဆင္းလာသည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။
ေနရာတိုင္း တကယ့္ကို အရည္အေသြးျပည့္၀ေသာ လက္ေအာက္ခံ၀န္ထမ္းမ်ား ရွိေနၾကပါသည္။ ၄င္းတို႔သည္ အရာရွိအရာခံ ျဖစ္မလာဘဲ ေတာ္ၾကေသာ လူတစ္စုမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ အရာရွိမ်ား၏ နင္း၍တက္သြားၾကေသာ Stepping Stone မ်ား ျဖစ္ေနၾကပါ၏။ ဤေနရာ၌ ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခၽြန္ျပီး ေအာင္ျမင္မႈရရွိျပီး လူသားခ်င္းစာနာေသာ အရာရွိမ်ားကို မဆိုလိုပါ။
ေနာက္ထပ္ရင္ေမာစရာတစ္ခုမွာ အကိုၾကီး ညီေလး ျပသနာပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ညီေလးကေတာ့ အကိုၾကီးလုပ္သမွ် အမွန္ပါဘဲ၊ အကိုၾကီး ခိုင္းသမွ် မွားမွား မွန္မွန္ ညီေလးကေတာ့ မစဥ္းစား မေတြးေခၚေတာ့ပဲ ျဖစ္ေအာင္ ခ်က္ခ်င္းလုပ္ေပးရမွာ ညီေလး၏ တာ၀န္ပါဘဲ ဆိုတာမ်ိဳး ယေန႔ကာလ တြင္ ေနရာေဒသတိုင္း၌ ျမင္ေတြ႔ေနရပါသည္။ ၾကီးသူကို ငယ္သူက ရိုေသေလးစားတာ ေကာင္းပါသည္။ ျမန္မာမႈ နယ္ပယ္တြင္လည္း လိုက္နာသင့္ေသာ အေလ့အထ တစ္ခုပါ။ သို႔ေသာ္ အကိုၾကီးက အမွားလုပ္ေနတာကို ညီကသိျပီး ျပန္ေျပာရဲသည့္ စိတ္ဓါတ္ေတာ့ ရွိသင့္ပါသည္။ လူသားေတြပဲဗ်ာ ေမြးကတည္းက ဦးေဏွာက္ပါလာတာပါပဲ။ မိမိကိုယ္ပိုင္ စဥ္းစားေတြးေတာ ဥာဏ္ေလးနဲ႔ေတာ့ အမွား အမွန္ကို ေ၀ဖန္းပိုင္းျခားႏိုင္ရမွာေပါ့။ အခုေတာ့ အကိုၾကီး လုပ္သမွ် အမွန္ ျဖစ္ေနတာကေတာ့ ဦးေဏွာက္မရွိရာ ေရာက္ပါတယ္။
တစ္ဖက္ကျပန္ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ညီေလးပါးစပ္က ထြက္လာမယ့္ ဆန္႔က်င္ဖက္စကားလံုးမ်ားကို အကိုၾကီးက ညီေလးအၾကိဳက္ေတြနဲ႔ပိတ္ထားျပန္ေတာ့ ညီေလးမွာေရာ ျပန္ေျပာဖို႔ သတိၱဆိုတာ ရွိပါ အံုးမလား။ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ ေအးေဆးစြာေနမည္။ မိမိ၏ မိသားစုအဆင္ေျပရင္ေတာ္ျပီ။ ဆိုသည့္ ျမန္မာတို႔၏ သည္းခံႏိုင္ေသာ စိတ္ဓါတ္ကပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ေမြးရာပါ အားနည္းခ်က္ပင္ ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။
လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္တိုးတက္ေအာင္ ႏိုင္ငံတိုင္း သူ႔ႏိုင္ငံႏွင့္သူ အမ်ိဳးမ်ိဳးျပဳလုပ္ေနၾကေပသည္။ ၄င္း အေၾကာင္းအရာထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ေသာ ပညာေတာ္သင္ ေစလႊတ္သည့္ ကိစၥရပ္ကိုလည္း ထည့္သြင္းတင္ျပခ်င္ပါသည္။ လူ႔စြမ္းအားတိုးတက္ေအာင္ ပညာေတာ္သင္ ေစလႊတ္ေနပါသည္။ ထိုသို႔ ေစလႊတ္ျပီး ျပန္လာသည့္ ပညာတတ္ေျမာက္လာသည့္သူကို ၄င္းသင္ယူခဲ့ေသာ ပညာရပ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ေနရာတြင္ ျပန္လည္ျပီး အသံုးခ်သင့္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ခုကလည္း train and trainer စနစ္ျဖင့္ ထိုသို႔သင္ယူတတ္ေျမာက္လာေသာသူထံမွ တဆင့္ ထပ္မံျပီး ပညာျပန္႔ပြားေအာင္ ျပဳလုပ္သင့္သည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ၄င္း concept ကို ဘာေၾကာင့္မ်ား မေတြးၾကပါသလဲ။ လတ္တေလာအဆင္ေျပမႈကိုသာ ၾကည့္ေနလွ်င္ေတာ့ လတ္တေလာသာ အဆင္ေျပမည္ ေရရွည္တြင္ အဘယ္သုိ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မည္နည္း။ ယခုအခ်ိန္အခါတြင္ ကမၻာေပၚ၌ မိမိတစ္ႏိုင္ငံတည္း ရပ္တည္၍ မရေတာ့ေသာ အေျခအေနမွာ အားလံုးအသိပင္။ မိမိကေနာက္က်က်န္ ေနခဲ့လွ်င္ ၀ိုင္း၍ကူညီေဖးမတြဲေခၚသြားၾကမည္ လိုက္လာႏိုင္သည္ မလိုက္လာႏိုင္သည္က မိမိအေပၚမွာပင္ မ်ားစြာ မူတည္သည္ကို သိသင့္သည္ဟု သံုးသပ္ထင္မိျပန္ေပသည္။
ေနာင္အလ်ဥ္းသင့္လွ်င္ ထပ္မံျပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ပါေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ပုဂၢလိက ခံစားခ်က္မ်ားကို ဖတ္ရႈေပးၾကေသာ သူမ်ားအား ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္။
မိုးေသာက္မာန္
Subscribe to:
Posts (Atom)